Luyda (= Luyna+Leeda): August 2010

Sunday, August 29, 2010

ថតរួបគឺងាយស្រួល ៣

ការប្រើប្រាស់ Shutter Speed មានឥទ្ធិពលមួយចំនួនលើរូបភាព ។ បើយើងប្រើល្បឿន Shutter Speed លឿន នោះគ្រប់សកម្មទាំងអស់នឹងស្កុប ។ បើយើងចង់ថតវត្ថុមួយមានចលនា ហើយចង់បានរូបវាហ្នឹងថ្កល់ នោះយើងត្រូវផ្តោតឲ្យចំវត្ថុនោះ ដាក់ Shutter Speed ឲ្យលឿននោះយើងនឹងបានវត្ថុនោះច្បាស់ និងហ្នឹងថ្កល់ ។ តែបើសិន យើងដាក់លឿន shutter យឺត នោះយើងនឹងឃើញវត្ថុ"ព្រាលចលនា" (Motion Blur) ។ ដោយប្រើ គំនិតនេះ យើងអាចធ្វើឲ្យរូបយើងប្រាប់រឿងបានកាន់តែច្រើន រូបកាន់តែមានអត្ថន័យ ។

ដូចរូបខាងក្រោម ថតនៅម៉ោង ១ ថ្ងៃត្រង់ បង្ហើយខ្យល់ទាំងបីមាន ១ នៅហ្នឹងថ្កល់ ដើម្បីអាចថតសកម្មភាពនេះបាន ខ្ញុំត្រូវដាក់ឲ្យម៉ាស៊ីនថតខ្ញុំយឺតជាល្បឿនវិលនៃបង្ហើយខ្យល់នោះ ។ បើល្បឿនយឺត ពន្លឺនឹងចួលខ្លាំងរូបថតនឹងឆេះ ដូចនេះ ខ្ញុំខ្ជិបពន្លឺកុំឲ្យចូលច្រើនពេល ដោយតំឡើង Aperture និង បន្ថយ ISO ។

បង្ហើយខ្យល់ទាំងបីនេះ មានមួយនៅហ្នឹង (Speed: 1/20s; f:36; ISO: 100)

ក្នុងរូបខាងក្រោម ខ្ញុំព្យាយាមថតម៉ូតូកំពុងបើកបរក្នុងល្បឿនមួយ ។ បើខ្ញុំប្រើ Shutter Speed លឿនជាងល្បឿនម៉តូនោះនឹងឃើញម៉ូតូនៅស្ងៀម ។ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំយក ល្បឿនបិទយឺតជាងល្បឿនម៉ូតូនោះ រួបម៉ូតូព្រាល ។ ដូចរូបខាងក្រោម អ្នកធ្វើទូរស័ព្ទ និងគ្រួសារមួយនៅពីក្រោយឃើញច្បាស់ តែវត្ថុមានចលនា ឃើញដានព្រាល ។ រូបនេះបញ្ចាក់ថា ម៉ូតូមានចលនា ។ ចុះប្រសិនបើ ខ្ញុំបញ្ជាក់ថាម៉ូតូមានចលនា ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់ឲ្យម៉ូតូឃើញច្បាស់វិញ?

វត្ថុមានចលនាព្រាល តែទិដ្ឋភាពមុខ និង ក្រោយច្បាស់ (1/25s; 10; 160)

ល្បិចបន្តិចដែលត្រូវប្រើគឺ យើងធ្វើចលនាម៉ាស៊ីនថតឲ្យស្របតាមចលនាម៉ូតូ ក្នុងល្បឿន 1/25s ដូចគ្នា ខ្ញុំធ្វើចលនាម៉ាស៊ីនថតបន្តិចតាមចលនាម៉ូតូ ផលដែលខ្ញុំទទួលបានគឺដូចរួបខាងក្រោម ។ ខ្ញុំតម្រង់និងផ្តោតយកអ្នកជិះម៉ូតូ រួចខ្ញុំអូសម៉ាស៊ីនតាមទិសម៉ូតូបន្តិច រួចចុចថត ។ បើប្រៀបធៀប តម្លៃល្បឿនបិទ Aparture និង ISO រូបទាំងពីរមិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ ។ តែអ្វីដែលខុសគ្នា គឺចលនាម៉ាស៊ីនថត ។


នេះជាអ្វីដែលចង់បាន វត្ថុមានចលនាច្បាស់ ប៉ុន្តែទិដ្ឋភាពមុខ និងក្រោយព្រាល (1/25s; 9; 160)

ដូចនេះពេលឃើញម៉ូតូ តម្រង់ហើយធ្វើចលនាបន្តិចដើម្បីបំពេញល្បឿន នោះយើងទទួលបានផល ។ តាមពិត ខ្ញុំថតប្រហែលមួយរយដង ទើបបានរួមល្អខ្លះ ក្នុងនោះរើសបានតែប្រាំប៉ុណ្ណោះ ។

Saturday, August 21, 2010

ថតរូបគឺងាយស្រួល ២

ពេលនេះយើងនិយាយពីការ "ផ្ដោត" (Focus) លើវត្ថុ មានន័យថាយើងចង់ថត ឬចង់ឲ្យវត្ថុនោះឃើញច្បាស់ ។ ពេលខ្លះ យើងចង់បង្ហាញតែវត្ថុមួយបុណ្ណោះក្នុងរូបភាពនោះ ដូចនេះទោះវត្ថុ ឬទិដ្ឋភាពដ៏ទៃមិនច្បាស់ក៏គ្មានបញ្ហាដែរ ។ បើយើងថតទេសភាព គឺយើងចង់ឲ្យទេសភាពទាំងមូលមើលទៅច្បាស់ មានន័យថាវត្ថុនៅក្នុងទេសភាពនោះមិនបាច់ច្បាស់ ឬលម្អិតពេកទេ ។ ធាតុសំខាន់នៃរូបភាពមួយមាន ១--ទិដ្ឋភាពក្រោយ (Background) ២--វត្ថុត្រូវថត(object) និង ៣--ទិដ្ឋភាពខាងមុខ (Foreground) ។ ជាធម្មតា យើងប្រើ Aperture ដើម្បីផ្តាច់វត្ថុត្រូវថត ចេញពី ទិដ្ឋភាពក្រោយ និងខាងមុខ ។ មានខុសគ្នារវាង ម៉ាស៊ីនតម្រង់ថត និងម៉ាស៊ីនអាជីព គឺនៅត្រង់នេះឯង ។

កាលណាយើងចង់ផ្តោត តែលើវត្ថុមួយ យើងត្រូវកំណត់តម្លៃ Aperture ឲ្យកាន់តែតូចបំផុតអាចធ្វើទៅបាន នោះវត្ថុនឹងផ្ដាច់ចេញបានល្អ ដោយទិដ្ឋភាពក្រោយ និងទិដ្ឋភាពមុខ ឡើងស្រវាំង។ អាចនិយាយបានថា មានតែវត្ថុផ្តោតទេដែលច្បាស់ ក្រៅពីនោះស្រវាំងទាំងអស់ នេះហៅថា ចម្បាស់ដាច់ (Shallow depth of Field)។ គេច្រើនប្រើ ក្នុងការថតមនុស្ស វត្ថុអ្វីមួយ ឬសកម្មភាពអ្វីមួយ ដែលគួរឲ្យអ្នកថតចង់ឲ្យអ្នកទស្សនាចាំអារម្មណ៍ ។ Aperture ទាបបំផុតកំណត់ដោយកែវ ។

បើយើងចង់បាន វត្ថុយើងផ្ដោតច្បាស់ ហើយទិដ្ឋភាពខាងក្រោយច្បាស់ដូចគ្នាដែរ យើងត្រូវបង្កើនតម្លៃ Aperture ។ បង្កើតបន្តិច ធ្វើឲ្យវត្ថុនៅជុំវិញវត្ថុផ្តោត ឃើញច្បាស់ ប្រសិនបើបង្កើនកាន់តែច្រើន មានន័យថាវត្ថុ នៅកាន់តែឆ្ងាយពីវត្ថុនោះ នឹងច្បាស់ កាន់តែធំ ទិដ្ឋភាពខាងក្រោយកាន់តែច្បាស់ ។ នេះគេហៅថា ចម្បាស់ជ្រៅ (greater depth of field) ។ គេច្រើនប្រើ ចម្បាស់ជ្រៅដើម្បីថតពីទេសភាពទូទៅ ថតទិដ្ឋភាពរួម ថតបរិយាកាសជាដើម ។

ឧស្សាហ៍ យើងមានមនុស្សបីនាក់តម្រង់ជួរ តាមលំដាប់ "ក" "ខ" "គ" និង "ឃ" ។ បើធៀបនឹងម៉ាស៊ីនថត "ក" នៅជិតជាងគេ ហើយ "ឃ" នៅឆ្ងាយជាងគេ ឬជ្រៅជាងគេ ។ ឧបមាថា នៅក្នុងជួរនោះមានតែ "ខ" ទេស្រី ហើយយើងចង់បង្ហាញ ថាជួរនេះស្រីមានតែម្នាក់ ដូចនេះ យើងត្រូវផ្តោតម៉ាស៊ីនយើងលើ "ខ" រួចកំណត់ Aperture ឲ្យទាបបំផុត ។ សន្មតថា មានពន្លឺគ្រប់គ្រាន់ នោះរូបដែលចេញមក និងច្បាស់តែ "ខ" មនុស្សក្រៅពីនោះស្រវាំង ។ បើយើង ចង់ឲ្យច្បាស់ "គ" ផងដែរ យើងត្រូវតម្លើង Aperture ល្មមគ្រប់គ្រាន់នឹងអាចបង្កើនភាពច្បាស់ដល់ទីនោះ ។ ហើយបើចង់ ឲ្យច្បាស់ចាប់ "ខ" ទៅរករហូត ត្រូវបង្កើន Aperture ឲ្យកាន់តែធំអាចធ្វើទៅបាន ។

ប៉ុន្តែត្រូវចាំថាត្រូវមានពន្លឺគ្រប់គ្រាន់ចូលក្នុងម៉ាស៊ីនថតទើបរូបល្អ ហើយបើមានពន្លឺចូលច្រើនពេកក៏មិនល្អ ។ ពេកបើក Aperture ធំពន្លឺចូលច្រើន ដូចនេះយើងត្រូវបង្កើន shutter speed ឬបន្ថយ ISO ដើម្បីដកពន្លឺចេញខ្លះ ។ ពេកកំណត់ Aperture តូចពន្លឺចូលតិច ដូចនេះ យើងត្រូវបន្ថយល្បឿន Shutter ឬបង្កើន ISO ដើម្បីបង្កើនពន្លឺចូលម៉ស៊ីនថត ។ ដូចនេះ ត្រូវគ្រប់គ្រងអាបីហ្នឹងឲ្យបាន ទើបរូបបានស្អាត ។

សម្គាល់

ផ្ដោត (កិ.), (កិ. វិ.) (ជើង ដ) តម្រង់សំដៅដូចគេដោតពីលើចុះក្រោមដោយគ្រឿងសស្ត្រាវុធ; ឬសត្វស្លាបដែលបោះពួយចុះឬក៏ឆាបសំដៅដាក់ : ផ្ដោតចុងកាំបិត, ផ្ដោតចុងកាំភ្លើង; ខ្សែបោះពួយផ្ដោតឆាបឆក់កូនមាន់ ។ ផ្ដោតចិត្ត តាំងចិត្តសំដៅឆ្ពោះទៅរកអ្វីមួយ ។
ទិដ្ឋភាព (ន) ភាពដែលមើលឃើញ ។

Monday, August 16, 2010

ថតរូបគឺងាយស្រួល ១

តម្រង់ចុចៗ ជារឿងងាយស្រួលពេលថតរួប ប៉ុន្តែជាទូទៅអ្វីដែលយើងមើលឃើញ និងចង់បាន មិនដូចអ្វីដែលម៉ាស៊ីនថតផ្ដិតរូបភាពបាននោះឡើយ ។ តាមពិតការថតរូបមិនស្មុគ្រស្មាញប៉ុន្មានទេ ដើម្បីបានលទ្ធផលដែលយើងចង់បាន ពីព្រោះវាគ្រាន់តែជាការកំណត់បរិមាណពន្លឺ ឲ្យចូលម៉ាស៊ីនថតតាមរបៀបដែលយើងចង់បាន ។ បើពន្លឺចូលតិចពេកក្នុងម៉ាស៊ីនថត រូបនឹងងងឹត (under exposure) បើចូលច្រើនពេលរូបនឹងឆេះ (over exposure) ។ ដើម្បីកំណត់បរិមាណពន្លឺ នៅលើម៉ាស៊ីនថតមានវិធីពីរ (១) ការបើករន្ធឲ្យពន្លឺចូល ហៅថា Aperture និង (២) ការកំណត់ល្បឿនបិទពន្លឺ ហៅថា Shutter Speed ។

សម្រាប់ Aperture បើគិតជាលេខកាន់តែធំ រន្ធបើកពន្លឺកាន់តែតូច ដូចនេះពន្លឺចូលកាន់តែតិច ។ ឥទ្ធិពលវាលើរូបថត ហៅថា Depth of Field (ជម្រៅនៃចម្បាស់) ដែលជាភាពច្បាស់នៃរូបថត ឬភាពស្រវាំងនៃរូបភាព ។ Shallow depth of field (ចម្បាស់រាក់) មានន័យថាក្នុងរូបរបស់យើង មានតែវត្ថុមួយដែលយើងផ្តោតច្បាស់ ក្រៅពីនោះស្រវាំង ។ Greater depth of field (ចម្បាស់ជ្រៅ) មានន័យថា វត្ថុដែលយើងផ្ដោត និងរូបភាពផ្សេងទៀតច្បាស់ទាំងអស់ដូចគ្នា ។ ដូចនេះ គុណភាពរូបមានពីរ មួយគឺច្បាស់លើវត្ថុដែលយើងចង់រំលេច/ឲ្យច្បាស់ ក្រៅពីនោះស្រវាំង និងមួយទៀតគឺច្បាស់ទាំងអស់ គ្មានអ្វីស្រវាំង ។ បើរូបស្រវាំងទាំងអស់ ប្រហែលមិនមែនជារូបថតល្អឡើយ ។

សម្រាប់ Shutter Speed បើលេខកាន់តែធំ មានន័យថាល្បឿនបិទពន្លឺកាន់តែលឿន ដូចនេះពន្លឺចូលបានតិច ។ ឥទ្ធិពលវាលើរូបថតគឺ សកម្មភាពវត្ថុដែលត្រូវថត ។ បើល្បឿនបិទនៃម៉ាស៊ីនថត យឺតជាងល្បឿនវត្ថុដែលត្រូវថត រូបភាពនឹងមិនច្បាស់ មានដានពន្លឺព្រាលៗ ។ ផ្តានពន្លឺព្រាលខ្លី ឬវែង អាស្រ័យទៅលើ ថាតើល្បឿនបិទយឺតជាងល្បឿនវត្ថុប៉ុណ្ណា ។ បើសិនជាយើងថត វត្ថុដែលមានសកម្មភាព ឧទា. មនុស្សជិះម៉ូតូ យើងត្រូវកំណត់ល្បឿនបិទម៉ាស៊ីនថត យើងឲ្យលឿនជាងល្បឿនម៉ូតូ ដើម្បីកុំឲ្យរូបភាពព្រាល ។ បើយើងថតវត្ថុនៅហ្នឹងថ្កល់ យើងអាចកំណត់ Shutter Speed ឲ្យតូច ដើម្បីឲ្យម៉ាស៊ីនថតទទួលពន្លឺបានច្រើន ។

ចុងក្រោយ យើងមានអថេរមួយទៀតគឺ ISO ជាភាពភ្ញោចទៅនឹងពន្លឺ ។ បើលេខកាន់តែធំ មានន័យថាម៉ាស៊ីនយើងកាន់តែភ្ញោចទៅនឹងពន្លឺ ដូចនេះទោះមានពន្លឺចូលតិច ដែលម៉ាស៊ីនថតទទួលបានច្រើន ឬដើម្បីផ្តិតបានរូបភាព ម៉ាស៊ីនថតត្រូវការបរិមាណពន្លឺតិច ។ បើលេខតូច មានន័យថាម៉ាស៊ីនថតត្រូវការបរិមាណពន្លឺច្រើន ដើម្បីផ្តិតបានរូបភាព ។ បញ្ហាមួយគឺថា រូបដែលមាន ISO ធំ គឺមានចំណុចគ្រាប់ៗ ដេរដាសលើរូប នៅពេលពង្រីកធំ ធ្វើឲ្យរូបភាពមិនម៉ត់ស្អាត ។ ដូចនេះ រូបមួយល្អ គឺនៅពេលពង្រីកកាន់តែធំទៅគឺគ្មានគ្រាប់ៗ ឬម៉ត់ ។ ប៉ុន្តែ បើរូបភាពម៉ត់ ហើយងងឹតស្លុបមើលមិនឃើញក៏គ្មានបានការដែរ ។

ដូចនេះរូបភាពល្អគឺ ច្បាស់ ម៉ត់ និងផ្តោតបានល្អ ។ ល្អម៉្យាងទៀតគឺ ថានៅពេលឃើញរូបរបស់យើង គេអាចយល់បានថា យើងថតចង់ថតពីអ្វី ឬចង់បង្ហាញប្រាប់អ្វីគេ អំពីមនុស្ស ទេសភាព ឬសកម្មភាព ជាដើម ។ ដើម្បីបានរូបភាពល្អ យើងមានអថេរបីដើម្បីកំណត់ (១)ទំហំរន្ធពន្លឺ ឬ Aperture (2)ល្បឿនបិទពន្លឺ ឬ Shutter Speed និង (៣)ពញ្ញោចពន្លឺ ឬ ISO ។ ទាំងអស់កំណត់ពីបរិមាណពន្លឺ ដែលម៉ាស៊ីនថតទទួល ។ ម៉ាស៊ីនថតតម្រង់ចុច ធ្វើការគណនាតម្លៃទាំងនោះដោយស្វ័យប្រវត្តិ ដោយផ្អែកលើធាតុចូលមួយចំនួន ។ ពិសោធន៍ខ្លួនឯង នឹងបានសប្បាយ ហើយមិនមែនសប្បាយនឹងរូបថតទេ គឺសប្បាយនឹងការគ្រប់គ្រងម៉ាស៊ីន ឲ្យធ្វើអ្វីតាមការស្រមើរស្រមៃរបស់យើង ។

សម្គាល់

ស្រវាំង (គុ.) (--វ៉ាំង) ដែលភ្លឺមិនច្បាស់ព្រោះបាំងពន្លឺថ្ងៃជាដើម (ចំពោះតែភ្នែក) : ភ្នែកស្រវាំង ឬ ស្រវាំងភ្នែក ។
ព្រាលៗ (កិ. វិ.), (គុ.) ដែលមានព័ណ៌ដិតរលាបៗ; ដែលមិនច្បាស់, មិនជាក់, គ្រាន់តែព្រាងៗ : ក្រហមព្រាលៗ, ជ្រលក់ដិតព្រាលៗ; យល់ព្រាលៗ, ដឹងព្រាលៗ ។

ជួន ណាត (១៩៦៧)

Sunday, August 1, 2010

Our favorite Family Dinner

If you reside in Phnom Penh , you surely know this place.
This is Le Seoul , one of the most famous Korean Restaurant.
It started 2 years ago when we ,my family, like to have family dinning there.
Who loves it the most is my Mom. Her favorite dish is the Korean BBQ beef.
Whenever I want to please my mom , I take her there.
Sometimes just eating the side dishes , we can feel full already.
However my friend , Kalyan said, if we go there and don't eat Korean BBQ beef, It is like we don't go at all.

This first time I was there is during my dating with my Hubby.
That time I was so touched by my honey's sweet word that I even cried while eating.
It was unforgettable moment.^^
However my honey doesn't like like this place, he said it same old same old foods.

I think wherever we eat are all the same , the most important thing is who with
Who we share our special moment...

This is me and one of my favorite book titled កំរងប្រយោគមាស
That time I was so stressful form works, because I have to write a Radio Feature for my show and I didn't know how to start.
However after this dinner, I back to my self again.. happy and lively.
And this book teaches me a lot about explanatory writing.

Pages