សម្រាប់ Aperture បើគិតជាលេខកាន់តែធំ រន្ធបើកពន្លឺកាន់តែតូច ដូចនេះពន្លឺចូលកាន់តែតិច ។ ឥទ្ធិពលវាលើរូបថត ហៅថា Depth of Field (ជម្រៅនៃចម្បាស់) ដែលជាភាពច្បាស់នៃរូបថត ឬភាពស្រវាំងនៃរូបភាព ។ Shallow depth of field (ចម្បាស់រាក់) មានន័យថាក្នុងរូបរបស់យើង មានតែវត្ថុមួយដែលយើងផ្តោតច្បាស់ ក្រៅពីនោះស្រវាំង ។ Greater depth of field (ចម្បាស់ជ្រៅ) មានន័យថា វត្ថុដែលយើងផ្ដោត និងរូបភាពផ្សេងទៀតច្បាស់ទាំងអស់ដូចគ្នា ។ ដូចនេះ គុណភាពរូបមានពីរ មួយគឺច្បាស់លើវត្ថុដែលយើងចង់រំលេច/ឲ្យច្បាស់ ក្រៅពីនោះស្រវាំង និងមួយទៀតគឺច្បាស់ទាំងអស់ គ្មានអ្វីស្រវាំង ។ បើរូបស្រវាំងទាំងអស់ ប្រហែលមិនមែនជារូបថតល្អឡើយ ។
សម្រាប់ Shutter Speed បើលេខកាន់តែធំ មានន័យថាល្បឿនបិទពន្លឺកាន់តែលឿន ដូចនេះពន្លឺចូលបានតិច ។ ឥទ្ធិពលវាលើរូបថតគឺ សកម្មភាពវត្ថុដែលត្រូវថត ។ បើល្បឿនបិទនៃម៉ាស៊ីនថត យឺតជាងល្បឿនវត្ថុដែលត្រូវថត រូបភាពនឹងមិនច្បាស់ មានដានពន្លឺព្រាលៗ ។ ផ្តានពន្លឺព្រាលខ្លី ឬវែង អាស្រ័យទៅលើ ថាតើល្បឿនបិទយឺតជាងល្បឿនវត្ថុប៉ុណ្ណា ។ បើសិនជាយើងថត វត្ថុដែលមានសកម្មភាព ឧទា. មនុស្សជិះម៉ូតូ យើងត្រូវកំណត់ល្បឿនបិទម៉ាស៊ីនថត យើងឲ្យលឿនជាងល្បឿនម៉ូតូ ដើម្បីកុំឲ្យរូបភាពព្រាល ។ បើយើងថតវត្ថុនៅហ្នឹងថ្កល់ យើងអាចកំណត់ Shutter Speed ឲ្យតូច ដើម្បីឲ្យម៉ាស៊ីនថតទទួលពន្លឺបានច្រើន ។
ចុងក្រោយ យើងមានអថេរមួយទៀតគឺ ISO ជាភាពភ្ញោចទៅនឹងពន្លឺ ។ បើលេខកាន់តែធំ មានន័យថាម៉ាស៊ីនយើងកាន់តែភ្ញោចទៅនឹងពន្លឺ ដូចនេះទោះមានពន្លឺចូលតិច ដែលម៉ាស៊ីនថតទទួលបានច្រើន ឬដើម្បីផ្តិតបានរូបភាព ម៉ាស៊ីនថតត្រូវការបរិមាណពន្លឺតិច ។ បើលេខតូច មានន័យថាម៉ាស៊ីនថតត្រូវការបរិមាណពន្លឺច្រើន ដើម្បីផ្តិតបានរូបភាព ។ បញ្ហាមួយគឺថា រូបដែលមាន ISO ធំ គឺមានចំណុចគ្រាប់ៗ ដេរដាសលើរូប នៅពេលពង្រីកធំ ធ្វើឲ្យរូបភាពមិនម៉ត់ស្អាត ។ ដូចនេះ រូបមួយល្អ គឺនៅពេលពង្រីកកាន់តែធំទៅគឺគ្មានគ្រាប់ៗ ឬម៉ត់ ។ ប៉ុន្តែ បើរូបភាពម៉ត់ ហើយងងឹតស្លុបមើលមិនឃើញក៏គ្មានបានការដែរ ។
ដូចនេះរូបភាពល្អគឺ ច្បាស់ ម៉ត់ និងផ្តោតបានល្អ ។ ល្អម៉្យាងទៀតគឺ ថានៅពេលឃើញរូបរបស់យើង គេអាចយល់បានថា យើងថតចង់ថតពីអ្វី ឬចង់បង្ហាញប្រាប់អ្វីគេ អំពីមនុស្ស ទេសភាព ឬសកម្មភាព ជាដើម ។ ដើម្បីបានរូបភាពល្អ យើងមានអថេរបីដើម្បីកំណត់ (១)ទំហំរន្ធពន្លឺ ឬ Aperture (2)ល្បឿនបិទពន្លឺ ឬ Shutter Speed និង (៣)ពញ្ញោចពន្លឺ ឬ ISO ។ ទាំងអស់កំណត់ពីបរិមាណពន្លឺ ដែលម៉ាស៊ីនថតទទួល ។ ម៉ាស៊ីនថតតម្រង់ចុច ធ្វើការគណនាតម្លៃទាំងនោះដោយស្វ័យប្រវត្តិ ដោយផ្អែកលើធាតុចូលមួយចំនួន ។ ពិសោធន៍ខ្លួនឯង នឹងបានសប្បាយ ហើយមិនមែនសប្បាយនឹងរូបថតទេ គឺសប្បាយនឹងការគ្រប់គ្រងម៉ាស៊ីន ឲ្យធ្វើអ្វីតាមការស្រមើរស្រមៃរបស់យើង ។
សម្គាល់
- ស្រវាំង (គុ.) (--វ៉ាំង) ដែលភ្លឺមិនច្បាស់ព្រោះបាំងពន្លឺថ្ងៃជាដើម (ចំពោះតែភ្នែក) : ភ្នែកស្រវាំង ឬ ស្រវាំងភ្នែក ។
- ព្រាលៗ (កិ. វិ.), (គុ.) ដែលមានព័ណ៌ដិតរលាបៗ; ដែលមិនច្បាស់, មិនជាក់, គ្រាន់តែព្រាងៗ : ក្រហមព្រាលៗ, ជ្រលក់ដិតព្រាលៗ; យល់ព្រាលៗ, ដឹងព្រាលៗ ។
ជួន ណាត (១៩៦៧)
3 comments:
អីយ៉ា! អត្ថបទឡូយបស់គេ... ពិតជារៀបរាប់បានក្បោះក្បាយ និងគួរអោយចាប់អារម្មណ៍សំរាប់អ្នកដែលចង់ថតរូប។ អែមមែន!!!
but it's very hard to read, should edit this paragraph wit some proper spaces..KO Thanks Limbiz, why you are limbiz haha
Why not! It is just my nickname, anyway... Any improvement on taking photo? Now you understand well about it...splendid!
Post a Comment